Kraina Umarłych – jak to „widzieli” Japończycy?

W zależności od wersji mitu, jak również tłumaczenia, możemy mówić o Krainie Umarłych, Podziemnej Krainie Umarłych, Krainie Ciemności, Krainie Korzeni lub Głębokiej Krainie.

Opis Yomi w Kojiki może odzwierciedlać wczesne japońskie praktyki chowania zmarłych w grobowcach, których wejście pieczętowane jest przy pomocy wielkiego głazu (tak, jak uczynił to Izanagi, by uciec przed obławą Izanami). Miejsce to, fizycznie, jest utożsamiane z jaskinią na wybrzeżu Shimane.
Littleton C. Scott zaznacza, że próby uratowania zmarłych z objęć śmierci poprzez wizytę w różnych światach umarłych jest powtarzającym się motywem – można je znaleźć m. in. w:

  • opowieści o Persefonie, która została trwale związana z Hadesem poprzez spożycie owocu granatu (Izanami także wspomina, że zdążyła już pożywić się w Yomi),
  • micie o Orfeuszu i Eurydyce, którą próbował ratować z tegoż wymiaru.

W niektórych manuskryptach japońskich o Krainie Umarłych pisze się jako o Ne no Kuni (Kraina za Morzem). Yanagita Kunio w „Teihon Yanagita Kunio shu” rozważa wariant, w którym wizja Japońskiej mitologicznej Krainy Umarłych jest kombinacją dwóch koncepcji, pochodzących z różnych źródeł. Yanagita Kunio wysnuwa teorię, w której Ne no Kuni ma swe korzenie we wschodniej Azji, gdzie było określeniem używanym w odniesieniu do Japonii. Dopiero z czasem Ne no Kuni zaczęto utożsamiać z Yomi no Kuni, za sprawą wierzeń ludów z północnej Azji.

Jedną z nazw alternatywnych dla Yomi no Kuni jest także: Ne no Katasukuni.


Źródła:

  • Littleton C. Scott – Japanese Mythology
  • J. Edward Kidder, Jr. – The earliest societies in Japan w „The Cambridge History of Japan – Ancient Japan”, Cambridge University Press
  • Matsumae Takeshi – Early Kami Worship w „The Cambridge History of Japan – Ancient Japan”, Cambridge University Press
  • Yanagita Kunio – Teihon Yanagita Kunio shu, wspomniane przez Matsumae Takeshi – Early Kami Worship w „The Cambridge History of Japan – Ancient Japan”, Cambridge University Press
  • Edwin A. Cranston – Asuka and Nara culture: literacy, literature, and music w „The Cambridge History of Japan – Ancient Japan”, Cambridge University Press

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *