Koszty życia i podróżowania po Nowej Zelandii

Zgodnie z zapowiedzią, przedstawiam Wam ostatni wpis z serii o Nowej Zelandii – dotyczący kosztów podróżowania oraz życia na miejscu. Normalnie skończyłoby się tylko na tym, ile wydaliśmy podczas miesiąca pobytu w gościnnym kraju Kiwusów, ale wielu moich znajomych zainteresowanych jest faktycznymi kosztami życia w tym kraju. Sama kiedyś zastanawiałam się nad emigracją właśnie do Nowej Zelandii, ale jest to temat aktualnie zawieszony. Jeśli kiedyś powróci, to będę miała punkt odniesienia 🙂

Zarobki

Początkowo chciałam zrobić typowe zestawienie kosztów życia w Nowej Zelandii w porównaniu z kosztami życia w Polsce. Ciężko mi jednak było znaleźć dokładne dane na temat zarobków, więc skupię się na tym, na ile wystarczy średnia nowozelandzka pensja w Nowej Zelandii. Dane pochodzą z 2013 roku, kiedy średnia pensja brutto wyniosła 4169 NZD (według ilo.org). Dla 2015 roku średnia pensja jest zbliżona, ale nie jestem pewna, czy dobrze odczytałam dane ze stats.govt.nz. Ciekawym polecam też to zestawienie z enz.org. Z przyjemnych rzeczy, to Kiwusi mają 20 dni urlopu oraz 8 dni wolnych świąt narodowych.

Nasze ulubione smaki czekolady Cadbury. Nowozelandczycy mają jedną fabrykę tej firmy w Dunedin, ale większość ich produktów sprowadzana jest z Australii. Dla mnie must-eat w NZ 😉

Życie w Nowej Zelandii – ogólne wrażenia

Wszyscy przybywający do Nowej Zelandii oraz powracający Kiwusi podkreślają, że work-life balance jest w tym kraju nieporównywalny do innych. Prawdą jest, że pracuje się ciężko, ale nie ma niepotrzebnej presji. Wszyscy do pracy podchodzą lekko i nikomu dwugodzinna przerwa w 8-godzinnym kieracie nie wadzi. O ile nie jest to praca z klientem – wtedy grafik powinien być respektowany. Klienci są mili i spokojni, każdy cierpliwie czeka na swoją kolej. Nigdy nie byliśmy świadkami awantury, gdziekolwiek. Niektórzy Kiwusi przyznają, że ciężko bywa związać koniec z końcem, ale mimo to wydają się być bardzo wyluzowani. Wieczorami w knajpach kwitnie życie towarzyskie. Jest kulturalnie i spokojnie, najgłośniejsza jest muzyka. Nie słyszeliśmy powracających do domu pijanych śpiewaków lub krzyków nad ranem. Swojskość przede wszystkim.

Wielkim plusem mieszkania tutaj jest dostępność natury. Nawet w pobliżu wielkich miast bardzo łatwo o miejsca kipiące zielenią roślin i urzekające ciszą, zarówno na wypady jednodniowe jak i weekendowe. Aktywny wypoczynek jest na pierwszym miejscu. O dostępność sprzętów nie trzeba się martwić. Przy jeziorach znajdzie się ktoś wynajmujący kajaki i łodzie typu stand-up-paddle. Rowery w miastach są bardzo popularne. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że Kiwusi są bardzo przedsiębiorczy – gdzie pojawi się potrzeba, nisza szybko jest zapełniana. Popularnym sposobem dorabiania jest wynajem pokoi na Airbnb. Kiedy ktoś wynajmuje dom, to sam lokuje się w przyczepie kempingowej w ogrodzie. Ogrody Nowozelandczyków, nawet jeśli są małe, zagospodarowane są w taki sposób, aby zmieścić w nich jak największą ilość owoców i warzyw. Nie tylko z uwielbienia do jedzenia bio i eko.

Zwłaszcza w przypadku owoców i warzyw, ceny są czasami szokująco wysokie. Najdroższe produkty są często produkowane w Nowej Zelandii. Ich jakość jest niesamowita, ale produkty podobnej jakości można dostać w niższej cenie o ile pochodzą z Australii. Na szczęście dla rodzimego przemysłu, Kiwusi są patriotycznymi konsumentami. O pracę nie muszą martwić się pracownicy fizyczni (budowlańców cały czas brakuje w Christchurch), pracownicy w sektorze usług (restauracji zwłaszcza), web developerzy i managerowie. Jeśli chodzi o wykwalifikowanych specjalistów różnych dziedzin, to bywa różnie. Najwięcej pracy jest w Auckland, Wellington i Queenstown. Według poznanych przez nas Nowozelandczyków, pracy najlepiej szukać na seek.co.nz oraz trademe.co.nz.

Najwięcej pracy jest oczywiście w sektorze turystycznym. Wszak turystyką gospodarka Nowej Zelandii stoi i jest to dla mnie jeden z jej wielkich minusów. Drugim jest całkowita izolacja od innych krajów. Nie wiem, czy w razie odcięcia dróg transportowych byliby żywnościowo samowystarczalni – dla przykładu, Australia jest. Prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia, które odcięłoby dopływ żywności i turystów do brzegów wysp jest bardzo małe. Mimo to dla niektórych mogą to być zdecydowane argumenty na „nie”.

Papaya – sprzedawana w Nowej Zelandii na sztuki – drogo.

Koszty w Nowej Zelandii

Ceny jedzenia

Tabela poniżej przedstawia ceny produktów z dwóch najpopularniejszych marketów Nowej Zelandii: Countdown i New World Supermarket. Ceny podane są w dolarach Nowozelandzkich – NZD.

Pozostałe ceny żywności:

• piwo [250 ml]: 4 NZD (zwykłe) – 18 NZD (kraftowe),
• cydr [500 ml]: 5 – 7 NZD,
• wino [butelka]: 18 NZD+,
• kebab [szt]: 10 NZD+,
• kubek kawy w kawiarni: 4 NZD+,
• obiad w restauracji dla 2 osób z napiwkiem: 55 NZD+.

Można podróżować po Nowej Zelandii i zjeść wiele lokalnych specjałów kupując jedynie w marketach. Dla przykładu: zielone małże w sezonie są bardzo tanie, a przepis na ich przyrządzenie na pewno dostępny jest w internecie. Próbując ich w restauracji z pewnością przepłacimy. Największą uwagę radzę zwrócić przy zakupie owoców i warzyw – nie wszystkie są na kilogramy, niektóre sprzedawane na sztuki mogą być dla nas zaskoczeniem (papryka). Najtańszym mięsem jest baranina.

Koszty stałe: wynajem i rachunki

Najtańszy wynajem, na jaki trafiliśmy, wynosił 360 NZD tygodniowo dla mieszkania dwuosobowego. Przy poszukiwaniu nieruchomości pod wynajem zwróćcie uwagę na to, czy ceny podawane są na miesiąc czy tydzień. W agencjach nieruchomości, które sprawdzaliśmy, stawki tygodniowe były standardem. Jest to z jednego powodu wygodne: zazwyczaj cena nieruchomości jest 1000-krotną ceną tygodniowego wynajmu. Internet kosztuje w granicach 80 – 100 NZD i dopiero od niedawna jest nielimitowany. Media oraz wywóz śmieci to miesięczny wydatek 200 NZD+.

Ceny ubrań na przecenach w małych, lokalnych cenach zaczynają się od 10 NZD za koszulki. W galeriach handlowych jest drożej, ceny startują od 20 NZD na przecenach. Ciekawe zestawienie wydatków i przychodów znajdziecie tutaj (polecam również komentarze dla poszczególnych miast) oraz tutaj.

Opieka medyczna

Opieka medyczna jest darmowa, a prywatna opieka medyczna dofinansowana z budżetu państwa w określonych sytuacjach. Ubezpieczenia prywatne są połączone z publiczną opieką medyczną – takie ubezpieczenie daje możliwość wyboru specjalisty w przypadkach innych niż nagłe. Koszt miesięczny dla dwóch osób bez dziecka to 75 NZD+. Opieka dentystyczna jest darmowa tylko dla dzieci do 18 roku życia. Dodanie do pakietu prywatnej opieki medycznej opcji dentystycznej dla 2 osób, zwiększa cenę do 140 NZD+. 24/7 czynna jest doradcza linia telefoniczna, na którą można zadzwonić i skonsultować swój problem. Lekarze i pielęgniarki pełniący dyżury pod telefonem doradzają, jak należy postąpić w każdym przypadku.

Przyjemności i inne

• wizyta w kinie: 14 – 20 NZD,
• rower bez bajerów: 600 – 1500 NZD,
• namiot dwuosobowy: 200 – 600 NZD,
• pocztówka + znaczek do Europy: 3,5 NZD,
• bilet w jedną stronę na autobus podmiejski: 3,5 NZD,
• papierosy: 20 NZD+,
• litr benzyny: ok. 2 NZD.

Koszty naszej podróży

Głównymi kosztami naszego wyjazdu do Nowej Zelandii były: transport, jedzenie i noclegi. Najtańszymi noclegami były oczywiście te pod namiotem na polach namiotowych DoC – 12 NZD za noc. Na Airbnb znaleźć można noclegi w średnim przedziale 50 – 60 NZD za noc, ale my mieliśmy drożej: przylecieliśmy w końcu w szczycie sezonu. W sumie wydaliśmy w miesiącu 4780 NZD na nas oboje, czyli 2390 NZD na osobę. Z tego 1900 NZD to koszty transportu. Osoby podróżujące autostopem są w stanie zredukować te koszty do 100 – 200 NZD, czyli ograniczyć do przeprawy promowej z jednej wyspy na drugą. W naszych 1800 NZD wydanych na jedzenie i inne drobiazgi (pocztówki, kosmetyki) znajduje się kilka wydatków całkowicie pomijalnych, takich jak wizyty w kawiarniach i restauracjach. Oszczędny podróżnik z pewnością ich uniknie. 1080 NZD na noclegach z naszej strony nie było ekstrawagancją, ponieważ pozwoliliśmy sobie może na 10 noclegów w domach, reszta na polach namiotowych. W tych kosztach nie uwzględniliśmy kosztów przelotu, czyli 2500 zł na osobę.

Na wykresie wyraźnie widać, że gdyby ograniczyć niepotrzebne wydatki (ekstrawagancja, noclegi pod dachem, samochód i paliwo) nasze wydatki spadłyby o 60%. Dodawszy nieco więcej za koszty jedzenia i noclegu pod namiotem, zamknęlibyśmy się w kwocie 1200 NZD na osobę.