Blog dla kochających podróże i dla tych, którzy pragną podróżować
Nowa Zelandia była w pewnym sensie spełnieniem jednego z moich marzeń. Sen o Antypodach pojawił się w mojej głowie w okolicach końca liceum pod wpływem marzeń jednego z moich przyjaciół. Ziarno znalazło podatny grunt w postaci mojego umysłu i tam wykiełkowało.
Pod pewnymi względami Nowa Zelandia była rozczarowaniem, pod innymi – wspaniałą przygodą. Widziałam kolonie fok, spotkałam lwy morskie, usłyszałam najdziwniejsze ptasie śpiewy i trele w życiu, przeraziłam się słysząc w nocy dziwne dźwięki wydawane przez oposy, kiwi nie dały mi zasnąć, spotkałam wiele pięknych owadów, a przede wszystkim – poznałam wielu wspaniałych ludzi, których przyjacielskość spowodowała u mnie szok kulturowy. Pierwszy raz na poważnie łapałam stopa i było to wspaniałe doświadczenie, choć poszło mi nadzwyczaj łatwo ze względu na szczyt sezonu. I wszyscy Kiwusi przestrzegali: „Nie łapcie stopa, spotkacie złych ludzi. Nie chcecie może, aby podwiózł was pracownik leśny? Może jakiś akurat jedzie, to na pewno was zabierze”. Nie sprawdziła się żadna z ich mrocznych wizji.
Północna wyspa była doskonała na autostop. Niestety, musieliśmy zrezygnować z naszych wstępnych trzymiesięcznych podróżniczych planów i zadowolić się jedynie miesiącem. W tym wypadku autostop po o wiele rzadziej zamieszkanej wyspie południowej nie wchodził w rachubę. Okazało się to być dobrym pomysłem, ponieważ dojechaliśmy wszędzie, gdzie chcieliśmy, nawet w mniej popularne miejsca, o których nie ma informacji na pierwszej stronie wyszukiwania Google. Naszą niechęć do komercjalizacji, jaką można znaleźć w internecie postanowiliśmy przerobić na poszukiwanie bardziej dziewiczych turystycznie miejsc Nowej Zelandii. Dzięki temu przeżyliśmy wspaniałą przygodę na Antypodach i nie zbankrutowaliśmy, choć na pewno dałoby się taniej ;)
Czarne plaże Karekare były jedynym miejscem na północnej wyspie, które odwiedziliśmy poza Auckland. Przed tym trafiliśmy jeszcze na jeden dzień do uroczej wsi Laingholm, gdzie spacerowaliśmy po okolicy i pokonaliśmy jet lag. Dotarliśmy tam autobusem, ale w soboty, kiedy próbowaliśmy się stamtąd wydostać, jeździł on co dwie godziny. Z tego powodu postanowiliśmy dostać się do Visitor Centre pieszo i stamtąd […]
Po Auckland nie spodziewałam się zbyt wiele – ot wielkie, stołeczne miasto. Nie było jednak w połowie tak źle, jak się obawiałam. Na pierwszy rzut oka przypominało Nowy Jork, ale podobieństwo wynikające z obecności szklanych wieżowców było jedynym punktem wspólnym. Pomimo, że mieszka tu gros Nowozelandczyków (32%), nie odczuwa się tłoku, jest wręcz kameralnie. Dementujemy także pogłoski o brzydkich Nowozelandkach: […]
To jest moje małe fotograficzne wyjście z szafy. Historia jest długa. Do tej pory znacie mnie głównie z fotografii krajobrazu, z rzadka ludzi, które przez długi czas wykonywałam kompaktem Fujifilm X10. Nie powiem, byłam z niego bardzo zadowolona, ponieważ był lekki i oferował dość spory wachlarz możliwości. Jednakże wszyscy jesteśmy w pewien sposób artystami. W pewnym momencie na swojej drodze […]
To było moje pierwsze wrażenie po przylocie do Nowej Zelandii – przereklamowana. Poczułam się rozczarowana i naganiana, „jedynie 50 osób dziennie”, „zabookuj chatki na szlaku nawet z rocznym wyprzedzeniem”, „Wielkie Szlaki Nowej Zelandii – musisz to zobaczyć, najpiękniejsze miejsca na świecie”, „Wycieczki po winnicach – nie możesz przegapić”, a do tego bungee jumping i odrzutowe łodzie, na pokładzie których przeżyjesz […]